Lewitujące Skały

[Vemona]

Rozciągnęła się i położyła.

[Naitekiakki]

-Okej! - krzyknąłem za Vanahetti'm. Spojrzałem ponownie na Vemonę, po czym na nowopoznaną waderę Cherry.
-Jestem Naitekiakki.

[Cherry]

-Miło mi cię poznać.-powiedziałam i uśmiechnęłam się.

[Naitekiakki]

-Mnie również. - odparłem. -Emm... Cherry, kiedy będziesz chciała zejść, powiedz mi, bo Vane kazał mi przypilnować, żebyś nic sobie nie zrobiła. Vemona, ty też, to tak ode mnie.

[Vemona]

-Eee... no okey...

[Cherry]

Zaśmiałam się.
-Nie trzeba,dam sobie radę.Dużo się wspinam,więc zejście stąd to dla mnie nie problem.Ale dzięki.

[Naitekiakki]

-Jak chcesz. Vemona? Nie widziałaś gdzieś złotego błysku? - spytałem, rozglądając się.

[Los Deleway]

Wszedłem.
-Hej!- zawołałem do Naitekiakkiego. -O jakim złotym błysku bredzisz tym razem?

[Vanahetti]

Odwróciłem głowę, słysząc znajomy głos. Byłem już trzy skały dalej.
-Los? Gdzieś ty był tak długo? - krzyknąłem.

[Cherry]

Czujnie obserwowałam wilki...nie ufałam im jeszcze całkowicie.

[Naitekiakki]

-O, hej Los. Zgubiłem coś. Ale teraz mi się wydaje, że w sumie jesteś tu jedynym złotym błyskiem. - zerknąłem na jego włosy.

[Cherry]

Cicho się zaśmiałam,obserwując braci...

[Los Deleway]

-Też mi się tak wydaje. Jak zobaczę coś, co odbija mój blask, powiem ci.- odezwałem się do Naitekiakkiego. Ignorowałem Vanahettiego.

[Vanahetti]

Westchnąłem i wróciłem się, nie zważając na połamane, stare sznurowe mosty.
-Co, Nate, czas przywdziać koronę?

[Naitekiakki]

-Nom, przydałoby się. Skoro jest i Los...